about
Στην Ήπειρο, κάθε πανηγύρι ξεκινά με ένα μοιρολόι. Έτσι οι μπορούμε να θυμόμαστε όσους δεν είναι μαζί μας, είτε έχουν φύγει από τη ζωή, είτε είναι στα ξένα ή δεν μπόρεσαν είναι εκεί για οποιοδήποτε άλλο λόγο. Εγώ θα ήθελα πιο συχνά να θυμάμαι αυτούς που δεν είναι μαζί μας για τον απλό λόγο ότι είναι έγκλειστοι. Είτε στη φυλακή, στο ψυχιατρείο, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα διάφορα ιδρύματα. Γιατί το σύστημα μας δεν θέλει ανθρώπους διαφορετικούς, που λένε και πράττουν αυτά που σκέφτονται, ανησυχούν, προκαλούν ζημιές και δεν είναι παραγωγικοί, συμπεριφέρονται περίεργα και ακατανόητα, οργανώνονται, μεταναστεύουν, αμφισβητούν και ελπίζουν. Για να δικαιολογείται η ύπαρξη αυτού του σωφρονιστικού συστήματος χρειάζεται και ένας ανάλογος αριθμός έγκλειστων. Για αυτούς είναι νούμερα και μέθοδοι, αλλά ας μην είναι έτσι και για μας. Θα ήλπιζα μια μέρα να μπορούσαμε να ξεκινήσουμε την εκδήλωση χωρίς να υπάρχει ανάγκη για αυτό το τραγούδι. Όταν θα μπορούμε να είμαστε πάλι όλοι μαζί άνθρωποι, άνθη, πουλιά, ελάφια και οι φυλακές στάχτη στη φωτιά που θα χορεύουμε.
lyrics
Λευτεριά είναι
να μπορείς να αγναντεύεις
τα δέντρα και τα πουλιά
να δέχεσαι τον αέρα πάνω σου
με όλες τις αλλαγές του
να μπορείς να βρίσκεσαι
δίπλα στα άτομα που αγαπάς
να αγαπάς και να αγαπιέσαι
να ριζώνεις και να χάνεσαι
να επιλέγεις
κάθε φορά που κοιτάζω το βράδυ τα αστέρια
θα θυμάμαι αυτούς που δεν μπορούν να τα βλέπουν
credits
license